Een odyssee in "Early Roman kings"

De tekst van Early Roman kings is lastig te begrijpen. Allereerst is niet helemaal duidelijk wie er met die koningen bedoeld worden: zijn het gangsters, bankiers, politici of zijn ze het allemaal tegelijk? In de eerste drie strofen worden ze in elk geval voorgesteld als gewelddadige patsers die rijk zijn geworden door handel en die mensen in hun greep houden. Een andere moeilijkheid is dat de ik-persoon zich in de laatste drie strofen nu juist lijkt te identificeren met die "koningen", terwijl Dylan in het algemeen toch kiest voor de underdog. De reden waarom is niet duidelijk, maar misschien biedt de vijfde strofe een aanknopingspunt.

Op Expecting Rain, de onvolprezen website met uiteenlopende informatie over alles wat met Bob Dylan te maken heeft, staat een interessante discussie over enkele regels uit deze strofe:

I can strip you of life
Strip you of breath
Ship you down
To the house of death

Een zekere andrea75 heeft ontdekt dat deze regels ontleend zijn aan De Odyssee van Homerus in de vertaling van Robert Fagles:

"Would to god I could strip you of life and breath and ship you down to the house of Death as surely as no one wille ever heal your eye, not even the earthquake god himself!" 

In de Nederlandse vertaling van De Roy van Zuydewijn staat:

"Kon ik je even zeker van ziel en leven beroven en je de woning van Hades laten betreden, zo zeker als ook de Schudder der aarde je geen nieuw oog kan verschaffen."

Het zijn de woorden die Odysseus ten afscheid roept naar de cycloop wiens enige oog hij heeft doorstoken en aan wie hij daarna ternauwernood met schip en bemanning is ontsnapt. Op dat moment heeft hij een oorlog van tien jaar achter de rug en is hij met zijn mannen op weg naar zijn vaderland Ithaka waar zijn vrouw en zoon op hem wachten. Hij wordt echter telkens weer tegengewerkt door Poseidon, de god van de zee, die hij in een overmoedige bui heeft beledigd. Odysseus laat zich echter niet kisten en vecht zich letterlijk en figuurlijk een weg naar huis, waar hij na nog eens tien jaar aankomt.

De riff van het nummer is ontleend aan Mannish boy van Muddy Waters, zodat er een merkwaardige combinatie ontstaat van blues en een klassieke tekst. Een overeenkomst is dat de toon in het nummer van Waters ook behoorlijk opschepperig is.

Net als Odysseus is de ik-persoon in Early Roman kings getekend door het leven, want hij heeft alles meegemaakt. Hij lijkt op een zwerver op weg naar huis die zich heeft voorgenomen dat niets en niemand hem zal tegenhouden. Hij bijt van zich af, want hij heeft niets meer te verliezen. Dit biedt geen sluitende interpretatie van het hele nummer, maar biedt misschien wel een ingang om de rest van dit duistere nummer te ontraadselen.